بیماری کرون یکی از انواع بیماری های التهابی روده (IBD) است که می تواند هر بخش از دستگاه گوارش از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری ماهیتی مزمن و از نوع بیماری های خودایمنی و التهابی میباشد، به این معنا که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های خود حمله می کند و موجب التهاب طولانی مدت در دیواره روده می شود. التهاب مزمن ناشی از بیماری کرون باعث زخم، درد، اسهال، کاهش وزن و خستگی مفرط می گردد. این بیماری نه تنها بر دستگاه گوارش، بلکه بر سایر اعضای بدن از جمله مفاصل، پوست و چشم نیز تأثیر می گذارد.
در سال های اخیر مطالعات متعددی ارتباط بین بیماری کرون و روماتیسم مفصلی یا سایر بیماری های خودایمنی را اثبات کرده اند. وجود بیماری روماتیسم یا سایر اختلالات ایمنی می تواند موجب تشدید علائم کرون و پیچیده تر شدن روند درمان شود. در چنین شرایطی نقش متخصص روماتولوژی برای کنترل التهاب سیستمیک بدن بسیار حیاتی است، زیرا درمان صحیح و هماهنگ میان دستگاه گوارش و سیستم ایمنی، از عودهای مکرر بیماری جلوگیری می کند.
پیشنهاد مطالعه : آشنایی با خطرناک ترین نوع روماتیسم و نحوه تشخیص
علت بیماری کرون
علت دقیق بیماری کرون هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی، ایمنی و محیطی در بروز آن نقش دارند. برخی از مهم ترین دلایل و عوامل مستعدکننده عبارتند از:
۱. اختلال در سیستم ایمنی بدن:
در بیماران مبتلا به کرون، سیستم ایمنی به باکتری های طبیعی روده واکنش غیر طبیعی نشان می دهد و با ایجاد التهاب، به بافت روده آسیب می رساند.
۲. وراثت و ژنتیک:
در خانواده هایی که سابقه بیماری کرون وجود دارد، احتمال ابتلا بیشتر است. ژن NOD2 از جمله ژن هایی است که با این بیماری ارتباط دارد.
۳. عوامل محیطی و تغذیه:
مصرف غذاهای چرب، فست فودها، نوشابه های گازدار و کمبود فیبر در رژیم غذایی می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. همچنین زندگی در محیط های صنعتی و پر استرس یکی از عوامل تشدید کننده است.
۴. سیگار کشیدن:
سیگار یکی از عوامل اصلی تشدید التهاب و بروز عوارض شدید بیماری کرون محسوب می شود.
۵. وجود بیماری های خودایمنی مانند روماتیسم:
وجود التهاب مفاصل یا بیماری های روماتیسمی باعث افزایش فعالیت ایمنی بدن می شود که در نتیجه ممکن است باعث فعال شدن بیماری کرون گردد.
تأثیر روماتیسم بر شدت بیماری کرون
روماتیسم و کرون هر دو بیماری خودایمنی هستند و التهاب در هر دو نقش اصلی دارد. وقتی فردی مبتلا به روماتیسم مفصلی یا اسپوندیلیت آنکیلوزان است، سطح التهاب سیستمیک بدن افزایش می یابد و همین موضوع می تواند باعث شعله ور شدن بیماری کرون شود.
در بیماران مبتلا به هر دو بیماری، علائم مانند درد شکمی، اسهال و التهاب مفاصل همزمان دیده می شود. در این موارد، درمان باید با همکاری متخصص گوارش و متخصص روماتولوژی انجام گیرد تا داروها و روش های درمانی تداخلی نداشته باشند.
متخصص روماتولوژی معمولاً با استفاده از داروهای ضد التهاب، تعدیل کننده سیستم ایمنی و بیولوژیک، به کنترل التهاب مفاصل و دستگاه گوارش کمک می کند. این درمان‌ها علاوه بر کاهش درد و تورم مفاصل، موجب کاهش التهاب روده نیز می شوند.
علائم بیماری کرون
علائم بیماری کرون بسته به محل درگیری روده متفاوت است، اما شایع ترین علائم عبارتند از:
- درد شکم و دل پیچه های مکرر
- اسهال مزمن یا همراه با خون
- کاهش وزن بدون دلیل
- تب خفیف یا خستگی مداوم
- کم خونی به دلیل خونریزی روده
- زخم های دهانی و التهاب مفاصل
در برخی بیماران نیز علائم خارج از دستگاه گوارش مشاهده می شود، از جمله التهاب مفاصل، قرمزی چشم، بثورات پوستی و درد در کمر که معمولاً در ارتباط مستقیم با بیماری روماتیسم می باشد.
روش های تشخیص بیماری کرون
تشخیص بیماری کرون نیازمند بررسی دقیق سابقه بیمار، علائم بالینی و آزمایش های تخصصی است. مهم ترین روش های تشخیصی شامل موارد زیر است:
۱. آزمایش خون و مدفوع:
برای بررسی میزان التهاب و عفونت در بدن استفاده می شود. افزایش CRP و ESR نشانه التهاب فعال است.
۲. کولونوسکوپی:
با استفاده از لوله باریک و دوربین، درون روده بزرگ بررسی شده و از بافت های مشکوک نمونه‌برداری انجام می شود.
۳. تصویربرداری (MRI یا CT Scan):
برای مشاهده بخش های درگیر روده و تشخیص زخم ها، فیستول ها و تنگی های روده مفید است.
۴. آندوسکوپی فوقانی:
در صورت درگیری معده یا روده باریک انجام می شود تا میزان التهاب بررسی گردد.
۵. مشاوره با متخصص روماتولوژی:
در صورت وجود علائم مفصلی یا دردهای عضلانی، بررسی توسط روماتولوژیست ضروری است تا ارتباط بیماری کرون با روماتیسم مشخص گردد.
روش های درمان بیماری کرون
درمان بیماری کرون با هدف کاهش التهاب، کنترل علائم و جلوگیری از عوارض انجام می شود. درمان معمولاً شامل ترکیبی از دارو، رژیم غذایی و در برخی موارد جراحی است.
۱. داروهای ضد التهاب:
داروهایی مانند مزالازین (Mesalazine) و کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب و کنترل علائم استفاده می شوند.
۲. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی:
آزاتیوپرین و متوترکسات برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به روده تجویز می شوند.
۳. درمان بیولوژیک:
داروهای جدید مانند اینفلیکسیماب و آدالیمومب برای کنترل التهاب شدید و مقاوم به درمان استفاده می شوند.
۴. نقش متخصص روماتولوژی در درمان:
در بیماران مبتلا به کرون همراه با روماتیسم، داروهای بیولوژیک تحت نظر دکتر سارا جعفری، فوق تخصص روماتولوژی تجویز می شوند تا هر دو بیماری به طور همزمان کنترل شوند. این درمان‌ها باعث بهبود کیفیت زندگی و کاهش عود بیماری می گردند.
۵. رژیم غذایی مناسب:
کاهش مصرف لبنیات پرچرب، غذاهای تند و چرب، نوشیدنی های گازدار و افزایش مصرف فیبر، سبزیجات پخته و آب فراوان توصیه می شود.
۶. درمان جراحی:
در مواردی که داروها مؤثر نیستند یا عوارضی مانند تنگی روده ایجاد می‌شود، جراحی برای برداشتن بخش آسیب‌دیده انجام می‌گیرد.
متخصص روماتولوژی و درمان بیماری کرون
بیماری کرون یک بیماری مزمن و خودایمنی است که التهاب شدید در روده ایجاد می کند و گاهی با بیماری های روماتیسمی همزمان بروز می یابد. در این شرایط، همکاری میان متخصص گوارش و متخصص روماتولوژی اهمیت ویژه ای دارد تا درمانی دقیق و هدفمند انجام شود. تشخیص به موقع، رعایت رژیم غذایی، کنترل استرس و استفاده از داروهای بیولوژیک تحت نظر پزشک، کلید اصلی کنترل علائم و پیشگیری از عود بیماری است.
در صورتی که علائمی مانند درد شکمی مزمن، اسهال یا التهاب مفاصل دارید، مراجعه به فوق تخصص روماتولوژی مانند دکتر سارا جعفری می تواند در تشخیص و کنترل بهتر بیماری کرون نقش اساسی داشته باشد.
نوبت دهی و ویزیت: نوبت دهی فوق تخصص روماتولوژی
تلفن نوبت دهی : ۰۴۱۳۳۲۷۳۲۶۳
و همچنین : ویزیت اینترنتی متخصص روماتولوژی
بدون دیدگاه